~~Prolog~~

Gdy byłam dzieckiem, wszystko wydawało się takie proste. Chciałam być jak najszybciej dorosła. Gdy już osiągnęłam ten "upragniony" wiek, jakoś wcale mnie to nie ucieszyło. Wcale nie jest tak, jak to sobie w dzieciństwie wyobrażałam. Miało być kolorowo i imprezowo, a jest jak ? Mam 18 letniego chłopaka, który mnie dość często olewa. Coraz częściej zastanawiam się, po co jeszcze z nim jestem. Mieszkam z ojcem a mama jest daleko, daleko ode mnie. Przyzwyczaiłam się też, do nudnych, samotnych wieczorów, które mają niestety mają miejsce. Zastanawiam się, jak to by było u mamy i często myślę, że o wiele lepiej niż tutaj.  Każdy na moim miejscu, zapewne chciałby się cofnąć o te 6 lat do tyłu.